Worth a visit. The DTI OTOP (One Town One Product) Expo on-going (19-23 or is is 24th of September) at the Trade Halls of SM Mega Mall features booths/products from 72 provinces and there are some new, unusual, atypical products that may tickle your fancy if you are one to troll through exhibitions of this sort. I understand the DTI’s effort to get towns to specialize and focus on single products and for the producers to do them well, but I think the effort is still in its nascent stages. Everyone still wants to do similar things it seems…
At any rate, I found some nice oranges from Nueva Vizcaya (feel and pick the heftier ones, some have cottony interiors, which drive me nuts), good vinegars from Ilocos and elsewhere, wonderful hand made and holiday printed wrapping papers from Davao, lots of pili products, and some of them nicely packaged, some bottled pickles, jams, nuts, etc. The food section is what obviously piqued my interest, but there were some unusual handicrafts as well. I like these kinds of fairs as you sometimes get to spot products that aren’t commonly available in Manila. I do wish, however, that we weren’t losing so many of our traditional handicraft skills and artisanally made items… at least they were few and far between at the EXPO. In abundance were sweets, juice concentrates, preserves, vinegars/wines, rice cakes, dried and smoked fish, etc.
26 Responses
Thailand has a very successful OTOP (as they have called it) program. It was initiated by one of the King’s daughters (the favorite one – I forget her name) and promotes the products of the provinces.
I believe the Philippines has a richer more varied selection and this should be strongly promoted as a means of livelihood and so that we don’t lose heritage (food and others).
Ako rin nanghihinayang na wala na halos nag-mamana ng mga paraan sa pag-ga-gawa ng mga traditional pag-buburda, pag-li-lilok (atbp) ng mga sinaunang produkto ng iba’t ibang bayan. Sa aming lugar sa Quezon province kung saan ako taon-taon na nagbabakasyon, kakaunti ang mga nakaka-alam kung paano ang pagluluto or pag–gawa ng mga especialidad ng barrio na yuon. Natatandaan nila, subalit hindi nila alam gawin.
Kaya nga sa mga Fiesta, pinapasyalan ko ang mga sari-saring palabas ng bawat purok, naghahangad na makakita ng mga kinagawian kong produkto na tradisyonal at tatak Pilipino.
Very good of you to promote this, MM. I have posted a link to this on my FB page.
EbbaBlue, ang galing mong sumulat ng Tagalog. Ang sarap basahin!
EbbaBlue, san ka sa atin sa Quezon Prov?
Wine? That’s interesting.
In my last job in the Philippines, I got to travel our country from north to south and I’ve always bought an item or two that caught my interest (mostly food din po).
I’ve tried duhat wine (nice for beef stew), basi, from Ilocos and Pangasinan, lambanog, tuba and coco sugar from all over Quezon and Batangas, bought a pearl rosary from Samar and wood carvings from Banaue, had fantastic fresh produce from GenSan, Sultan Kudarat and Davao, and consumed several types of vinegar and delicacies from all over the country.
I’ve seen small scale producers at work (VCO, muscovado, coco sugar, etc) and can appreciate the amount of labor that goes into every product and am willing to pay (reasonable) premium for artisinal quality products.
Sana nga po ay mapaunlad at mapalawig ang mga produktong Pilipino.
On my last visit to Manila I bought a bottled lambanog and brought it home. I incorporated this to adobo and it was superb. It added a new dimension to the adobo flavor.
And about our artisanal products, it seems that Vietnam and Thailand are very good at copying our products. They package these in more attractive containers, use our Tagalog names for them and market these worldwide, perhaps targetting OFWs. Take the nata de coco, coconut cream, sabaw ng sinigang as examples.
EbbaBlue hanga ako sa iyong kakayahang magsulat sa Filipino, halos walang kusot. Napangiti ako sa kasiyahan habang binabasa ko ang iyong komento.
Nakalulungkot nga at hindi na interesado ang mga kamag-anak ng mga living national treasures na matutunan ang mga katutubong gawain tulad ng paghahabi ng tinalak at ang pagta-tattoo sa Cordillera.
Totally off topic here but I thought Marketman and readers might be interested in this:
The man who turned his home into a public library
https://www.bbc.co.uk/news/magazine-19547365
kurzhaar, a wonderful story, thanks for that. And of course I had never heard of the guy, had to read about it on the BBC… now I know what to do with our old books and magazines. Have donated thousands of books to schools before, but I like this idea of a neighborhood library better… who knows, might be able to copy the idea in the Southern city of Cebu…
I thought it was an uplifting story. It is all too easy to take public libraries for granted here in the US or in Europe. In our home there are usually at least two or three books from our local library at any one time (not to speak of the new titles from the local independent bookseller and older books from dealers or auctions). Yes, our taxes pay for this, but we’d rather pay more in taxes if they went to support libraries and public schools rather than fighting wars we don’t believe in. There is nothing that offers more opportunity than an education, formal or otherwise, and books are an enormous part of that.
Thanks a lot for the post Marketman. I am an employee of DTI in one of the provinces …. we really try to help our micro enterprises especially those producing indigenous crafts, food, fabrics so they can earn more.
Cecile, nagulat din ako sa sarili ko; it just proves that if we just do it, I mean, speak our language na kinakalimutan na natin, kaya naman nating magsalita sa ating sariling wika.
Lava Bien, ako ay ipinanganak at lumaki sa Maynila; ang aking mga magulang ay tubong Mauban at Lusiana Quezon, subalit nakabili ang Lolo ng bukirin sa Calauag, at naruon ang aking “Pinoy Kids for Jesus Ministry: kung saan mayroon akong 10 guro at 150 mag-aaral. Amerikano ang aking asawa, subali’t sa pakikipag-usap ko sa aking mga anak at apo, ipina-iiral ko ang Tagalog, upang sa pag-bisita nila Pilipinas ay hindi sila malito sa mga naririnig sa kapaligiran.
Masarap magsalita ng ating wika, naka-taba ng puso.
nakakatuwa! ang sarap basahin ng ating sariling wika. ang mga pamangkin ko po na sa Estados Unidos ipinanganak ay marunong magtagalog, magmano at may po at opo kapag kinakausap ng mga nakatatanda sa kanila.
Very inspiring story. Im interested in donating a boxful of books to Mr Guanlao. It’s an excess frm a previous book donation. Hope there is an address.
Nakakalungkot mang sabihin, pero mababa pa rin ang tingin ng nakakarami sa salitang Filipino. :(
Apologies to our non-Filipino readers; i just felt I had to write the following in Filipino:
MM, unang-una ay nakatutuwa na mayroong mga kagaya mo na tumatangkilik sa ating mga taal na produkto bagamat ikaw ay nakagagala sa iba’t ibang bansa. Salamat sa iyong pagbabahagi ng impormasyon hinggil sa nagaganap na trade fair sa Megamall.
EbbaBlue, tunay na kahanga-hanga ang iyong pagkokomento sa blog na ito gamit ang wikang Filipino. Kung hindi ako nagkakamali ay sa Texas ka naninirahan. Lalo nitong pinatitingkad ang iyong kahusayan sa paggamit ng Tagalog/Filipino sapagkat bagamat nasa ibang lupain ka na ay napili mo pa ring gamitin ang kinagisnang wika.
Pagtutuwid lang po: ang kasalukuyang umiiral na wika batay sa ating kolektibong paggamit (“lingua franca”) ay wikang FILIPINO. Ibig sabihin nito ay pagbubuklod ng Tagalog, Cebuano, Ilokano, Kapampangan, Chabacano, Ifugao, et cetera (kaya may f, z, ch, at iba pang letra ang makabagong Filipino kumpara sa makalumang abakada na hango lamang sa TAGALOG). Kasama na rito ang ilang kataga o word-concepts na nasa Ingles, Kastila, Tsino at iba pa na naging bahagi na ng ating kaisipan. Sinisikap na rin po na maitaguyod bilang opisyal nating wika ang FILIPINO ayon sa pamantayang nabanggit. Ipinakikita na ito ng kasalukuyan nating Pangulong Aquino sa kanyang mga opisyal na mga pahayag at talumpati.
Kung patuloy nating tatangkilikin at tatamasain ang mga bagay na sariling-atin tulad ng wika, mga pagkain, mga “artisanal products,” naniniwala ako na hindi ito tuluyang maglalaho, sapagkat maisasalin natin ang ating interes at paghanga sa mga ito — sa ating mga anak, kaibigan, kaibigan ng ating mga anak, at marami ang iba.
Maalala ko lang pala, Gejo: malapit na ang Oktubre. Sana ay matuloy yung binalak nating parol-making session noong nakaraang taon.
=)
Maaaring kaunting linggo na nahuli,dahil ang Buwan ng Wika ay dinaos noong nakaraang Buwan ng Agosto pero huli man daw at magaling ay naihahabol pa rin. :) Salamat Ebba Blue sa pagpapaalala gaano ka sarap pakinggan ang sariling Wika natin. Naalala ko tuloy kung paano ako nahasa sa pagbasa ng Wikang Pilipino…..mga Tagalog Komiks! ;)
It seems to me… kung saan man tayong lugar sa ibang bansa ang puso ay tunay Pinoy. No matter where we are, the true hearts of Pilipinos are still “back home in the Philippines”. (I’m speaking from experience… from someone who left the the Philippines at age 9 at marunong pa rin magtagalog kahit na pilipit.)
Corrine, narito ang unang artikulo na lumabas sa Inquirer tungkol kay Ginoong Guanlao at ang kanyang aklatan. Ang tirahan at email niya ay nasa artikulo:
https://lifestyle.inquirer.net/50687/ex-libris-2
GALING! na alala ko tuloy ang lolo at lola ko..salitang tagalog kasi ang pinapagamit sa pagsasalita sa bahay..ngayon ako ay nahiyang magsabi na di ko makayanan mag salita ng ‘puro’ tagalog.talagang nahahalu-an ng dayuhang pananalita ang bawat salita ko pero puso ko pinoy na pinoy pa rin at di magbabago yan..MABUHAY PILIPINO!
It is indeed very good to write and speak our national language but sad to say I am an Ilongga & was “forced” to learn it in school. No matter how hard we try to speak, read & write we can’t do it like the native speakers :-(.
Ako ay talagang nagagalak na sa aking komento at naingganyo ang mga iba na tumulad na magsalita at sumulat ng ating sariling wika. Saan mang probinsiya ng ating kapuluaan, tayo ay nag-kakaisa sa ating mga pusong Pilipino. Salamat.
mabuti pa kayong nandyan sa Estados Unidos dahil tinuturuan ninyong magsalita ng Tagalog ang mga anak, apo ninyo. ang ibang mga magulang dito sa Thailand ay mas gustuhin pa nilang magkaroon ng American, Canadian o British accent ang mga anak nila.